Ben bu aralar..
kizim gecen haftayi sogukalginligi ile gecirdi,bu hafta da kirikligi devam ediyor.bana da 2-3 gun suren bir hastalik satti, hala onun kirikligi ile disari cikmaya usenme devresi geciriyorum.
artik ise donme zamanim geldi biliyorum.bunu erteledikce hayatim koreliyor,bunun da farkindayim.ama bebeksel engeller yuzunden tikanip kaliyorum iste..aslinda bebeklikten de cikti zuzu hanim artik,2 yasini gecti 2 ay oldu..ama dogdugunda ,esimle, kizimiz yuvaya baslayana dek ona ben bakacagim konusunda sozlesmistik, simdi de 3 yasini bekliyorum boyle arpaci kumrulari gibi.biliyorum ,ise basladigim zaman da saatleri kovalayacagim kizima kavusmak icin.ama boyle de olmuyor ki ,aaah hayat geciyor,gunler bosa geciyor uretkenlikten uzak..
Humeyra'nin cok eski bir sarkisi vardir:
"ya herseyim ya hicim
sorma dunyam ne bicim
bir kordugum ki icim
cozdukce dolasiyor"
iste buna benzer duygular icindeyim.karmakarisik,darmadaginik..iyice tembellestim,elim hicbirseye gitmiyor,hep ertelemeceler pesindeyim.bir tek eceye odaklanmisim, onun yemegi,uykusu,susu,busu..kis uykusuna yatmis bir ayi gibiyim.valla oyleyim..
bizim uyku biraz uzun surdu ama..2 kistir uyuyoruz,icim olmeden kipirdanmaliyim yoksa cok gec olacak...
keyifsizim...
gel keyfim gel...
al bendende o kadar...bende evde kendimi çook kötü hissediyorum hatta bu aralar nerdeyse hep depresyondayım.amaaa bence biz iyi bir iş yapıyoruz.ilk 3 yıl çok önemli.şimdi onlar için yaptığımız bu fedakarlığın karşılığını ,büyüdüklerinde onları kendi ayakları üzerinde durabilen insanlar olarak görünce alımış olucaz.
ha gayret az kaldı,hepimize kolay gelsin. :P